zondag 17 februari 2013

Jozef De Witte: "Integratiebeleid is mislukt" (09.02.2013)

Tot deze conclusie komt de directeur van het CGKR tijdens een interview in de Morgen

"Het integratie- en migratiebeleid is mislukt." Tot die snoeiharde conclusie komt directeur Jozef De Witte, twintig jaar na de oprichting van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. De enigen die daar volgens hem schuld aan hebben zijn de beleidsmakers. "Als een beleid mislukt, ligt dat niet aan de migranten."
Voor iemand die heel dicht bij de beleidsmakers gestaan heeft met eerst als voogdijminister de Premier en daarna de minister van Binnenlandse Zaken, geeft De Witte hier zijn eigen falen toe. Wat heeft hij als positieve acties ondernomen? Waar is zijn plan?

Een van de grote problemen met integratie van moslims is de eeuwige slachtofferrol die hen opgedrongen wordt door mensen zoals Jozef De Witte maar die ook inherent is aan de Islam zelf. Mohammed, de stichter van de Islam had te maken met tegenkanting bij het stichten van de Islam omdat de mensen zo "gemeen" waren om zijn "duidelijke boodschap" niet te aanvaarden. Hoewel hij in een eerste fase met de nodige verwensingen en beledigingen aan het adres van andersgelovigen zijn boodschap aan de man bracht ging hij in een tweede fase over tot extreem geweld. Moslims leggen dit uit als verdedigende acties maar wie de geschiedenis van de Islam leest, ziet duidelijk dat Mohammed de agressor was. Jezus had te maken met dezelfde tegenkantingen uit verschillende hoeken maar bleef beschaafd en ging gewoon naar een andere plaats als hij niet welkom was.

Als gevolg van deze slachtofferrol die moslims cultiveren, vindt men het tegenwoordig normaal dat moslims op een gewelddadige manier reageren op kritiek op hun godsdienst. Deze manier van doen wordt van geen enkele andere (geloofs)gemeenschap getolereerd.
Het grootschalig onderzoek dat De Morgen publiceerde over de onverdraagzaamheid bij stadsjongeren verbaast Jozef De Witte niet. De directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) stelt onomwonden dat België mislukt is in zijn migratie- en integratiebeleid.
Dat de onverdraagzaamheid of waarschijnlijk eerder de negatieve perceptie i.v.m. moslims komt door de problematische gedragingen van een belangrijke minderheid van deze laatste groep is blijkbaar geen thema.
"Als er een beleid mislukt, moet je naar de beleidsmakers kijken. Niet naar de migranten. Als het gezondheidsbeleid mislukt, is dat dan de schuld van de patiënten? Als er te weinig plek is in de Antwerpse scholen, ligt dat dan aan de kinderen?
Wanneer de patient zijn medicijnen niet neemt, dan moet hij daar inderdaad op gewezen worden en moet de dokter niet de schuld krijgen. Het aanbod dat de Belgische staat biedt aan onderwijs, gezondheidszorg, bijscholing,... is enorm. Men moet ze grijpen. Een van de leden van onze Beweging van Belgische Ex-moslims met een opleiding buitenlandse handel heeft moeilijkheden om opnieuw aan werk te geraken omdat hij naast het Frans enkel het Arabisch machtig is. Hij kent wel de Koran van buiten, dat was voor zijn ouders belangrijk. Hij is ermee begonnen op zijn vierde en op zijn 17e was hij ermee klaar. Tientallen uren bracht hij per week in de moskee door. Zijn ouders hadden geld om hem naar Syrie te sturen om de Islam te bestuderen maar niet om Nederlands, Engels of Duits te leren. Prioriteiten!
Ik heb geen problemen met verplichtingen voor migranten, laat dat duidelijk zijn. Maar nu is er een te groot onevenwicht. Als samenleving hebben wij ook verplichtingen tegenover de migranten."
Premier Di Rupo is tweede generatie migrant en jongste van een gezin van 8 kinderen die na de dood van hun vader door de moeder opgevoed zijn. Zij was ook totaal nieuw in Belgie en vermoedelijk sprak ze enkel Italiaans. Wij hebben nog nooit gehoord dat Elio Di Rupo de eerste allochtone eerste minister is in Belgie en dat dit een bemoedigend voorbeeld is van een geslaagde integratiepolitiek. Neen ! Premier Di Rupo is gewoon Belg, geen Italiaan. Waarom werkt integratie wel voor Italianen, Polen, Chinezen, Vietnamese bootvluchtelingen, ...? En niet voor Marokkanen of Turken?
Alle traditionele partijen hebben voor De Witte boter op het hoofd. "Het integratiebeleid is er gekomen omdat we merkten dat de migratie van de Turken en Marokkanen in 1964 niet vanzelf verteerd raakte. Daar hebben we al 25 jaar te laat op gereageerd. Paula D'Hondt is in 1989 koninklijk commissaris voor het Migrantenbeleid geworden, vijftien jaar na de migratiestop."

Veel te laat en veel te weinig middelen, dat is - helaas - het lot van het Belgisch integratiebeleid, stelt de directeur van het CGKR vast.
Een typische reactie van iemand uit de integratie-business. Er moet meer geld op tafel komen! Heeft De Witte al eens onderzocht hoe efficient het geld in de sector nu gebruikt wordt. Uit het boek "Kroniek van een aangekondigd onheil" van ex-straathoekwerker Peter Calluy blijkt duidelijk dat er subsidies gebruikt worden om segregatie van moslims te bevorderen i.p.v. integratie.
"In de jaren negentig waren de budgetten voor integratie ook gewoonweg ridicuul. De traditionele partijen hebben tot ver in de jaren 2000 schuldig verzuim gepleegd omdat ze bang waren dat elke keer als ze het woord 'migrant' uitspraken, ze stemmen zouden verliezen aan het Vlaams Belang. Daardoor hebben ze geen migratie- of integratiebeleid gevoerd en de effectieve problemen veel te lang onder de mat geschoven. Die opgebouwde schuld krijg je maar heel moeilijk weg."
De Witte heeft het geld van zijn CGKR zelf gebruikt om problemen i.v.m. moslims en Islam onbespreekbaar te maken door hen te bedreigen met processen wegens haatzaaien, racisme of discriminatie. Denk maar aan de zaak van poortenfabrikant Feryn. Werkgevers denken wel tweemaal na om problemen met moslims in het publiek aan te kaarten.
De Witte pleit voor een totale ommeslag in de Belgische mentaliteit. "De cijfers rond arbeidsparticipatie van migranten zijn slechter dan waar ook in Europa."
Wat heeft De Witte gedaan om de werkinstelling van zijn doelgroep te verbeteren?

1 opmerking:

  1. Het Christendom heeft in de eerste 3 eeuwen van haar bestaan op een vreedzame wijze het Christendom verspreid.De kruistochten vonden plaats van circa 1095 tot 1230 na Christus en hadden tot doel de heilige plaatsen van het Christendom te heroveren op de moslims, die er kort na de dood van Mohammed binnengevallen waren.Sindsdien heeft een kruistocht echter enkel een spirituele betekenis en enkel voor Christenen.Wat Constantijn de Grote deed, later gevolgd door de kruisvaarders, is niet gegrond op de christelijke leer.De christelijke kruistochten waren een onbijbelse, uitzonderlijke en tijdelijke reactie, en meestal in strijd met de leer van Jezus.De Kruistochten terecht zien als de eerste grote reactie van de christelijke wereld op de expansionistische en gewelddadige islam. En niet zoals sommige “historici” ons willen doen geloven dat de Kruistochten een gevolg waren van een agressieve en imperialistisch Christendom.Het is van belang te weten dat nergens in de bijbel oorlogen voorkomen om het geloof in God te verbreiden....

    BeantwoordenVerwijderen