dinsdag 1 januari 2013

Afvallige sinds 5 jaar (13 november 2012) (origineel in het Frans op het einde van de tekst)

Ik ben begin jaren 80 in Belgie geboren. Ik ben al de derde generatie. Mijn grootvader is hier in het  begin van de jaren 60 aangekomen. In die tijd waren er nog geen moskeeen. De mensen kenden niets van de Islam, zij dronken alcohol, aten varkensvlees omdat er nog geen halal-slagers waren en trouwden met belgische vrouwen die meestal christelijk waren.

Enkele jaren later is mijn vader ook naar Belgie gekomen. Hij was toen 12 jaar oud. Hij is naar school gegaan en heeft een diploma van electricien gehaald. Intussen kwamen migranten van zowat overal naar Belgie. Een van zijn vrienden was een Syrier, die mensen thuis ontving om les Islam te geven. Volgens mijn vader is begin van de jaren 70, het belang van de Islam beginnen te groeien met de komst van de Pakistaanse beweging "Jamaa attabligh".
In 1978 is mijn vader met mijn moeder getrouwd, die wanneer zij uit Marokko aankwam noch een hoofddoek, noch lange kleren droeg. Zij genoot ervan om naar muziek te luisteren. Toen ze nog in Marokko woonde was ze dus verre van een vrome moslima. In Belgie aangekomen, werd plotseling alles anders. Mijn vader heeft haar nooit iets opgelegd. Ik herinner mij een dag in 1988, toen ze zomaar een nikaab (gezichtssluier) begon te dragen en toen zij mij zo naar school bracht schaamde ik mij dood. Ik denk dat de belgische autoriteiten zich nooit bewust geworden zijn van de gevaren van de Islam.
Nu wat mijzelf betreft, ben ik vanaf 4 jaar koranlessen beginnen te volgen. Op mijn achtste kende ik al 3/4 van de Koran van buiten. In de school deed ik het niet echt goed omdat ik geen steun kreeg en men besteedde niet veel aandacht aan mij aangezien mijn vader in ploegen werkte en mijn moeder is nooit in het Frans naar school geweest. Ik heb dus gedurende vele jaren zelf mijn plan moeten trekken.

Tot mijn 17e, ging volgens mijn ouders alles goed met mij aangezien ik al de hele Koran van buiten kende en ik af en toe het gebed leidde (als Imam). Zij zagen in mij al een toekomstige brilliante islamitische theoloog. Intussen had ik een Turks meisje leren kennen. Zij was ook moslim maar niet gesluierd. Op een dag gaf ze mij een foto van zichzelf in een nachtjapon. Ik hield die foto onder mijn hoofdkussen.

Op een dag heeft mijn moeder de foto ontdekt. Toen ik 's avonds na de les thuiskwam, heeft ze een ongelooflijke scène gemaakt. Ze zei dat het tijd was voor mij om in het buitenland Islam te gaan studeren. Het werd Syrie. Ik ben al na 4 weken teruggekomen. Ik kon daar niet blijven aangezien ik niet zo ver van mij vriendinnetje wou zijn. Ik ben teruggekomen en ben terug naar school gegaan.

Plotseling heb ik een klik gekregen. Alles ging heel goed op school. Ik was bijna voor alle cursussen de beste tot in mijn laatste jaar middelbaar. Uiteindelijk, toen ik 19 werd, was er zoveel druk bij ons thuis dat ik een oplossing zocht om weg te gaan.
Maar het is niet gelukt. Ik ben gebleven tot ik 21 was, toen ik plotseling niets meer voor mijn vriendinnetje voelde. Ik heb haar verlaten en was totaal de kluts kwijt. Ik heb mij ingeschreven voor een cursus handelsingenieur, dan voor informatica, maar ik slaagde er niet in om iets af te maken.

Ik heb dan een ander meisje leren kennen waarmee ik al na 3 maanden getrouwd ben hoewel ik niet echt van haar hield. Mijn moeder haatte haar. Maar goed, ik had geen andere manier om het huis van mijn ouders te verlaten. Ik heb werk gevonden, hervatte mijn studies in avondles omdat ik absoluut een diploma wou halen. Ik heb dan een graduaat in buitenlandse handel gehaald.

Op 22 jaar, hebben de mensen van de grootste moskee uit mijn buurt mij tot voorzitter gekozen. Ik heb die verantwoordelijkheid gedurende 2 jaar opgenomen. Ik nam ook deel aan de vergaderingen van de unie van moskeeen, ik organiseerde met een groep van 6 mensen allerlei aktiviteiten, ik vertaalde de vrijdagpreek in het Frans, ...

In 2007 ben ik met mijn vrouw dieper op de Islam beginnen in te gaan. Soms ging ik 's morgens naar de moskee en probeerde iets van de teksten die ik in het arabisch geleerd had te begrijpen. Stilaan zijn we beginnen te verstaan wat er zoal in de Soera van de Vrouw (het 4e hoofdstuk van de Koran) staat en dit heeft alles doen omslaan. Daarna zijn we beide afvallig geworden. We wouden dit in alle stilte doen, maar ik heb mij niet kunnen inhouden. Ik heb er met mijun familie over gepraat en al mijn kenissen in heel het land wisten het. Mijn ouders waren geschokt, mijn hele familie was geschokt.

In 2009 heeft mijn vrouw me verlaten. Ik ben alleen komen te staan als afvallige. Ik had geen steun van familie of vrienden. Ik had helemaal geen vrienden meer behalve "atheïstische" moslims. Mijn standpunt over de Islam is sterker en sterker geworden en ik ben uiteindelijk vijand nummer een van de Islam geworden. Ik heb gezworen om de waarheid over de Islam te vertellen tot op een dag mijn moeder bij mij thuis gekomen is zogezegd om te zien hoe het met mij ging. Het was de tijd van de Mohammed-cartoons. We begonnen te praten en op een gegeven moment zei ik tegen mijn moeder dat de Europeanen gelijk hebben als ze zeggen dat Mohammed is een pedofiel was aangezien hij met Aisha getrouwd is als zij zes jaar oud was en het huwelijk met haar geconsumeerd heeft toen ze 9 was. Zij stond onmiddellijk op en om een mes te nemen en ze schreeuwde me toe. "Ik zou in staat zijn om voor mijn Profeet te doden". Daarna heb ik haar de deur uitgezet.

Vanaf die dag, heb ik mij gerealiseerd dat de vrouw die mij op de wereld gezet heeft in staat is om mij te doden voor iemand die zij nooit gezien noch gekend heeft. Dus kan ik beter niet meer met zo'n mensen in discussie gaan. Niet omdat ik bang ben maar omdat ik een vrouw en kinderen heb die mij aan het hart liggen en die niet moeten lijden omdat ik een grote mond heb. Ik droom ervan om een vereniging te stichten om voltijds die mensen te helpen die uiteindelijk ook slachtoffer van de Islam zijn.

PS: ziehier mij getuigenis die maar gedeeltelijk weergeeft wat ik allemaal meegemaakt heb. Ik heb maar een korte samenvatting gegeven om de achtergrond te schetsen waarin ik afvallig geworden ben.

Origineel in het Frans:
Je suis né en Belgique au début des années 80. Je suis déjà la 3ème génération. C’est donc mon grand père qui est arrivé ici début soixante. À cette époque, il n'y avait pas ecore de mosquées. Les gens ne connaissaient rien de l'Islam, ils buvaient de l’alcool, mangeaient de la viande de porc puisque les boucheries halal n’existaient pas encore et ils épousaient des femmes belges qui pour la plus part étaient chrétiennes.

Quelques années plus tard, mon père est arrivé à son tour à l'âge de 12 ans. Il est allé à l'école jusqu’à obtenir un diplôme d’électricien. Entretemps, des gens arrivaient d’un peu partout comme par exemple un de ses amis syriens qui lui, rassemblait les gens chez lui pour leur donner des cours de religion. D’après mon père, c’est dans les années septante que l‘Islam a commencé avec l’apparition des pakistanais " Jamaa attabligh ".

En 1978, mon père à épousé ma mère qui elle, lorsqu’elle est arrivée du Maroc, ne portait ni voile ni vêtement long, écoutait de la musique et adorait ça. Elle n’avait donc rien d’une musulmane quand elle vivait dans son pays. Une fois arrivée ici, elle a commencé à changer. Mon père ne l’a jamais forcé à quoi que se soit. Je me souviens qu’un jour en 1988, elle s’est mise à porter le niqab carrément et que quand elle me conduisait à l école j avais trop honte. Je pense que les autorités belges n’ont jamais pris conscience du danger que représente l’Islam.

En ce qui me concerne, j’ai commencé les cours coraniques à l'âge de 4 ans. À 8 ans j’avais presque assimilé les trois quarts. Je n’étais pas très doué à l'école parce que je n'étais pas aidé et on ne me prêtait pas beaucoup attention car mon père travaillait en système de poste, et ma mère, elle, n’avait jamais fait l’école en français. Alors j’ai du me débrouiller seul pendant des années.

Jusqu’à mes 17 ans, tout allait bien pour mes parents puisque j'ai appris le Coran dans son entièreté par cœur, je dirigeais la prière de temps à autre. Ils voyaient en moi un futur brillant savant et théologien musulman. Pour ma part j’ai rencontré une fille d’origine turque et de confession musulmane également et non voilée. Un jour elle m à donné une photo d’elle où elle posait en robe de nuit et je l'ai mise sous mon oreiller.

Ma mère s’est un jour introduite dans ma chambre et l’y a découverte. En rentrant le soir après les cours, elle m à fait une scène inimaginable. Elle s’est dite qu’il serait temps pour moi d’aller étudier l’Islam ailleurs qu’en Belgique. Ça a été la Syrie. J’y suis resté 4 semaines puis je suis revenu. C’était pas possible pour moi parce que je refusait de vivre loin de ma petite amie. Je suis revenu et me suis réinscris à l'école.

 J’ai soudain eu un déclic. Tout allait très bien pour moi aux cours. Je suis devenu le meilleur presque dans tous les cours jusqu’a la fin de ma réto. Ensuite, à l’âge de 19 ans, j’avais tellement de pression chez mes parents qu’il fallait que je trouve une solution pour partir.

En vin. J’ai subit jusqu'à lâge de 21 ans et du jour au la demain, je ne ressentais plus rien pour ma copine. Je l’ai donc quitté et je me suis retrouvé seul perdu à ne savoir quoi faire. Je me suis inscris pour faire ingénieur commercial, puis informaticien mais je n'arrivais à rien terminer. J’ai ensuite rencontré une autre fille avec laquelle je me suis marié àprès 3 mois seulement alors que je ne l’aimais pas. Ma mère la détestait. Mais bon, je n'avais pas d’autre choix pour quitter le domicile de mes parents. J’ai trouvé un travail, repris des études en cours du soir parce que je devais absolument avoir quelque chose dans les mains. J’ai achevé mon graduat en commerce extérieur.

A l’age de 22 ans, les gens de la plus grande mosquée où je vis m’ont élu président. J’ai dû assumer cette responsabilité pendant 2 ans. Je suivais les réunions de l’union des mosquées, j’organisais avec une équipe de 6 personnes des évênements (veillées ou autres), je traduisais le sermon du vendredi en français,...

En 2007 avec ma femme on a fait ces fameuses recherches puisque j’allais parfois le matin à la mosquée pour essayer de me retrouver et de comprendre un peu les textes que j'avais appris en arabe. On a commencé à comprendre ce que contenait la sourate les femmes et c’est là que tout à basculé. On a choisi d’apostasier dans le silence mais, moi, je n'ai pas pu me retenir. J’en ai parlé dans ma famille et tous les gens qui me connaissaient à travers le pays l’on su. Mes parents ont été choqué, ma famille entière fut bouleversée.

En 2009 ma femme m’a quitté. Je me suis retrouvé seul en tant qu’apostat. Je n’avais aucun soutien familial ni amical puisque je n'avais pas d’amis autre que des musulmans "athées". J’ai ensuite continué d’affirmer ma position par rapport à l’Islam jusqu’ à en devenir l’ennemi numéro un. Je me suis juré de dire la vérité et d’affronter jusqu’au jour où ma mère s’est pointée chez moi soit disant pour venir voir comment j’allais. C’était à l’époque des caricatures de Mahomet faites par le norvégien. On a commencé à parler et à un moment donné j’ai dit à ma mère que les européens ont raison de dire que Mahomet est un pédophyle puisqu’il à épousé Aicha quand elle avait 6 ans et a consommé le mariage quand elle en a eu 9. Elle s’est aussitôt levée, à pris un couteau et m’a dit en criant : “Je serais capable de tuer pour mon Prophète”. Je l’ai donc mise dehors par la suite.

Depuis ce jour la, je me suis dis que si celle qui m’a mis au monde est capable de tuer pour quelqu’un qu’elle n’a jamais vu ni connu, je ferais mieux de me tenir à carreaux et de ne plus rien dire à ces gens là. Pas parce que j’ai peur mais juste parce que j’ai une femme et des enfants qui tiennent à moi et qui ne méritent pas de souffrir à cause de “ma grande gueule”. Je rêvais de créer une association et d’y travailler à plein temps pour enfin aider tout les gens qui ne sont en fin de compte que des victimes de l islam pour la plupart.

ps: Voilà mon petit témoignage qui représente qu’une infime partie de ce que j’ai vécu. J’ai donc synthétisé afin que ça ne soit pas trop long. Je ne pouvais pas expliquer ce qui m’a poussé à apostasier sans donner un petit aperçu de ma vie antérieure.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten